Kościół w Polsce wspomina biskupa Dembowskiego. "To był fajny gość"

Śmierć włocławskiego biskupa seniora Bronisława Dembowskiego odbiła się szerokim echem w Polsce. Zmarłego wspominają  wierni, inni hierarchowie i publicyści.    

Ciepło wspominają  biskupa, który od 1993 mieszkał we Włocławku, wierni z naszego miasta. Oto kilka komentarzy, które zamieściliście pod naszymi artykułami o chorobie i śmierci księdza: 

- To był fajny gość.

- Dobry, uczciwy i prosty w sposobie bycia CZŁOWIEK!

- Bardzo często widziałem jak szybkim krokiem spacerował. Zawsze mile to świadczyło i świadczy o tak ważnym człowieku w naszym mieście. 

- Bo zwyczajny, ludzki człowiek, nigdy nie był Jego Eminencją, tylko kapłanem.

- Ogromny szacunek za skromność, któremu nigdy nie były potrzebne luksusy tylko gorliwa modlitwa.

- Piękny życiorys. Niejeden połowy tego nie przeżył.

O biskupie Dembowskim wspomniał w homilii w sobotę arcybiskup Grzegorz Ryś z Łodzi. Nazwał zmarłego "bardzo szczególnym biskupem", który "połączył urząd z charyzmatem". Nawiązał do tego, że Bronisław Dembowski jest uważany za kapłana, który przeszczepił do Polski Ruch Odnowy w Duchu Świętym. Przez wiele lat był jego duszpasterzem. 

Włocławskiego biskupa wspominają katoliccy publicyści. Paweł Stachowiak z "Przewodnika Katolickiego" przekonuje: "(...) z jego osobą opuszcza nas jeden z ostatnich już ludzi Kościoła, którzy byli niegdyś symbolem Jego otwarcia na środowiska laickie, złotej epoki gdy Kościół stał się azylem i wsparciem dla ludzi solidarnych w dążeniu do wolności.", "odszedł jeden z wielkich ludzi Kościoła i Polski, tych, których tak nam dziś brakuje". Cały tekst przeczytacie tutaj.    

Ks. Adam Boniecki z "Tygodnika Powszechnego" nazywa zmarłego "biskupem, który pozostał sobą". Tekst tutaj. 

Biskup senior zmarł w nocy z piątku na sobotę we włocławskim szpitalu w wieku 92 lat. W czwartek wieczorem przeszedł rozległy udał. 

Bronisław Dembowski był biskupem włocławskim w latach 1992-2003. 

Urodził się 2 października 1927 r. w Komorowie na Mazowszu. Miał czworo starszego rodzeństwa. W wieku dziesięciu lat został osierocony przez ojca. W 1942 r. jego matka i jedna z sióstr zostały rozstrzelane w obozie koncentracyjnym w Ravensbruck. Należał do Armii Krajowej. Po Powstaniu Warszawskim znalazł się w Mościcach koło Tarnowa, gdzie w 1946 r. uzyskał maturę. W latach 1946-1950 studiował filozofię na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Pisał pracę u profesora Tatarkiewicza. Przez rok pracował w Zakładzie dla Niewidomych w Laskach jako wychowawca chłopców.
 
W 1950 r. wstąpił do seminarium duchownego w Warszawie. Święcenia kapłańskie otrzymał 23 sierpnia 1953 r. z rąk kardynała Stefana Wyszyńskiego. Był wikariuszem w par. Piastów. W 1955 r. rozpoczął studia na Wydziale Filozofii KUL. W 1961 r. uzyskał doktorat w zakresie filozofii teoretycznej. W latach 1956-1992 był rektorem kościoła pw. św. Marcina w Warszawie. Od 1957 r. do 1992 r. był asystentem kościelnym KIK w Warszawie. Współorganizował ogólnopolskie duszpasterstwo niewidomych i do 1975 r. był duszpasterzem niewidomych w archidiecezji warszawskiej.
 
Od 1962 r. wykładał historię filozofii w ATK. W czerwcu 1969 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego. Rok później rozpoczął wykłady z historii filozofii w Warszawskim Seminarium Duchownym. W latach 1969-70, 1975-76 przebywał na urlopie naukowym w USA. W 1981 r. został profesorem nadzwyczajnym, a w 1990 r. zwyczajnym. Od 1982 r. był dziekanem Akademickiego Studium Teologii Katolickiej, które w 1988 r. stało się PWT. W stanie wojennym przy współpracy ks. Dembowskiego przy kościele św. Marcina zawiązał się Prymasowski Komitet Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności. W 1988 r. brał udział w obradach tzw. Okrągłego Stołu.
 
W dniu 25 marca 1992 r. została ogłoszona decyzja Ojca Świętego Jana Pawła II o mianowaniu ks. Dembowskiego biskupem włocławskim, święcenia przyjął 20 kwietnia 1992 r. Jako biskup był członkiem Rady Naukowej konferencji Episkopatu Polski (KEP), Rady ds. Ekumenizmu, ds. Apostolstwa Świeckich, ds. Dialogu Religijnego, przewodniczącym Komitetu ds. Dialogu z Niewierzącymi (1996-2004), współprzewodniczącym Komisji Mieszanej ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem Rzymskokatolickim i Kościołem Starokatolickim Mariawitów, był nadal od 1984 r. Krajowym Duszpasterzem Odnowy w Duchu Świętym, był członkiem Międzynarodowej Rady Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej (ICCRS) od 1991 do 2001, asystentem kościelnym Rady Ruchów Katolickich w Polsce.
 
Jako biskup włocławski utworzył 16 nowych parafii, reerygował kapitułę przy kolegiacie sieradzkiej (1993), dokończył przerwany przez śmierć biskupa Jana Zaręby (1986) II Synod Diecezji Włocławskiej i promulgował jego dekrety (1994), utworzył trzy wikariaty duszpasterskie (1993) i dokonał nowej organizacji dekanatów (1994), erygował Radę Ruchów i Stowarzyszeń Katolickich (1999), gościł w Licheniu Ojca Świętego Jana Pawła II (1999), przeprowadził w diecezji nawiedzenie przez figurę Matki Bożej Fatimskiej (1996) i rozpoczął nawiedzenie parafii przez obraz Jezusa Miłosiernego, złożył dwa sprawozdania ze stanu diecezji Stolicy Apostolskiej podczas wizyt ad limina (1993, 1998), zamknął proces informacyjny 108 męczenników II Wojny Światowej (1996) oraz przewodniczył uroczystościom związanym z dziękczynieniem w diecezji za ich beatyfikację (1999), a także wielu uroczystościom jubileuszowym roku 2000.
 
25 marca 2003 r. ogłoszono nominację jego następcy bp. Wiesława Alojzego Meringa.
 
Od 26 kwietnia 2003 r. biskup Bronisław Dembowski był biskupem seniorem. Nadal jednak pełnił następujące funkcje w KEP:?członka Rady ds. Ekumenizmu, współprzewodniczącego Komisji Mieszanej ds. Dialogu Teologicznego między Kościołem Rzymskokatolickim i Kościołem Starokatolickim Mariawitów oraz Delegata KEP ds. Odnowy w Duchu Świętym.

Zmarły biskup zostanie w najbliższą sobotę pochowany w krypcie katedry we Włocławku. Więcej o uroczystościach pogrzebowych tutaj.