Od 1 lipca 2019 roku największe firmy będą musiały wdrożyć Pracownicze Plany Kapitałowe. To program oparty na długoterminowym oszczędzaniu na przyszłą emeryturę. Za wszystkie formalności oraz funkcjonowanie systemu odpowiada pracodawca. Jakich zmian w związku z PPK mogą spodziewać się pracownicy?
Ustawa o PPK powstała, aby dać osobom zatrudnionym na umowę o pracę nowe możliwości gromadzenie środków finansowych. System długoterminowego oszczędzania będzie działał niezależnie od świadczeń emerytalnych wypłacanych z ZUS. PPK obejmie wszystkich pracowników, którzy podlegają składkom emerytalnym i rentowym. Pracownicze Plany Kapitałowe są wzorowane na rozwiązaniach z innych krajów, gdzie od dawna funkcjonują różne programy pracownicze. W Polsce, podobnie jak w Niemczech, Wielkiej Brytanii czy krajach skandynawskich, ustawowy obowiązek utworzenia systemu spoczywa na pracodawcy.
- Pracownicze Plany Kapitałowe powstały, aby zwiększyć bezpieczeństwo finansowe Polaków oraz pomnażać ich prywatne oszczędności, które będą mogli wykorzystać po 60. roku życia. Dlaczego taka właśnie konstrukcja programu? Różne badania pokazują, że nasi rodacy niechętnie podchodzą do wszelkich form oszczędzania, a szczególnie odkładania pieniędzy na emeryturę. Wystarczy spojrzeć na nikłe zainteresowanie III filarem. PPK ma to zmienić i zachęcić do odkładanie pieniędzy na przyszłość – wyjaśnia ekspert portalu PPK.info.
– Program jest tak skonstruowany, że składka będzie pochodziła z trzech źródeł: od pracodawcy, pracownika oraz od państwa. Zgromadzone środki będą prywatną własnością uczestnika, czego nie było na przykład w przypadku OFE.
W Pracowniczych Planach Kapitałowych będzie uczestniczył każdy pracownik w wieku od 18 do 55 lat. Osoby te nie muszą składać żadnych deklaracji. Jeśli są zatrudnione i podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu oraz rentowemu, zostaną automatycznie zapisane do PPK przez pracodawcę. Pracownicy w wieku od 55 do 70 lat mogą również zapisać się do programu, jednak w tym celu muszą złożyć wniosek.
Warto przypomnieć, że w Pracowniczych Planach Kapitałowych oszczędzać mogą osoby zatrudnione na umowę o pracę, zleceniobiorcy, pracownicy wykonujący pracę nakładczą oraz chałupniczą. Do programu mogą zostać zapisani także cudzoziemcy, członkowie rolniczych spółdzielni produkcyjnych, spółdzielni kółek rolniczych oraz członkowie rad nadzorczych, jeśli podlegają obowiązkowemu ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowemu na terenie Rzeczpospolitej Polskiej.
Z Pracowniczych Planów Kapitałowych nie mogą korzystać studenci w wieku do 26 lat zatrudnieni na umowę zlecenie oraz osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą. Uczestnictwo w programie jest dobrowolne. Pracownik może w każdym momencie zrezygnować z oszczędzania, składając odpowiednią deklarację. Takie oświadczenie jest ważne przez 4 lata, a po tym okresie pracownik znowu zostaje zapisany do PPK. Może jednak ponownie zrezygnować.
PPK oznacza dla pracownika nie tylko dodatkowe zabezpieczenie finansowe w jesieni życia, ale także, niestety, potrącenia z wynagrodzenia. Na szczęście system został tak skonstruowany, że nie powinny być one dotkliwe.
Wpłaty na PPK będą rozliczne i przesyłane do instytucji zarządzającej co miesiąc w terminie wypłaty wynagrodzenia. Obowiązek ten będzie należał do pracodawcy. Podstawowa składka, jaką pracownik będzie musiał odkładać na konto PPK, wynosi 2% jego wynagrodzenia brutto. Wysokość wpłaty może zostać obniżona w przypadku osób otrzymujących najniższe wynagrodzenie - nie może ono przekroczyć kwoty odpowiadającej 120% aktualnego minimalnego dochodu w Polsce. Pracownicy z takimi zarobkami mogą obniżyć składkę na PPK do poziomu minimalnego 0,5%. Uczestnik może również zadeklarować podwyższenie wpłaty o kolejne 2% wynagrodzenia brutto.
Na konto PPK pracownika wpływać będzie również składka od pracodawcy - podstawowa wpłata wynosi 1,5% wynagrodzenia pracownika. W tym przypadku również składka może zostać powiększona o kolejne 2,5% (np. jako element systemu motywacyjnego). Uczestnicy programu mogą także liczyć na dopłaty od państwa (Fundusz Pracy). Każdy, kto zapisze się do PPK i będzie wpłacał składki przez co najmniej trzy miesiące, otrzyma wpłatę powitalną w wysokości 250 zł. Dodatkowo pracownik może liczyć również na dopłatę roczną 240 zł.
Ustawa o PPK zakłada, że każdy uczestnik programu będzie mógł wykorzystać zgromadzone środki po ukończeniu 60 lat. Jednorazowo będzie możliwa wypłata 25% zaoszczędzonej kwoty. Pozostała część zostanie podzielona na raty i będzie wypłacana co miesiąc przez co najmniej 10 lat.
Należy jednak pamiętać, że ustawa o PPK umożliwia wcześniejsze skorzystanie z pieniędzy. Pracownik może wypłacić 25% środków w przypadku poważnej choroby własnej lub kogoś z najbliższej rodziny (współmałżonek lub dziecko). Dodatkowo istnieje możliwość pożyczenia 100% zaoszczędzonych pieniędzy, aby pokryć wkład własny potrzebny do zaciągnięcia kredytu na zakup mieszkania lub domu. Jednak w tej sytuacji środki trzeba zwrócić w ciągu 15 lat.
Pracownicze Plany Kapitałowe mają być tak naprawdę rewolucją w oszczędzaniu na emeryturę. Dzięki nim pracownik zyska przede wszystkim zabezpieczenie finansowe po zakończeniu aktywności zawodowej. Czas pokaże, czy PPK rzeczywiście spełnią swoje zadanie.
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz