Najczęstsze choroby u szczurów domowych

Choć większość ludzi kojarzy myszy i szczury wyłącznie z miastowymi szkodnikami, istnieje spora grupa entuzjastów tych gryzoni, która obrała je sobie na ulubione zwierzęta domowe. Nic dziwnego, gdyż myszy nie wymagają za wiele czasu ani energii, natomiast szczury to niezwykle inteligentne i bystre zwierzęta, które za troskę i miłość właściciela odpowiadają autentycznym przywiązaniem. Niestety, sporo z nich często dotykają różnego rodzaju choroby, które wymagają natychmiastowej reakcji lekarza weterynarii. Dowiedz się, jakie choroby najczęściej dotykają mieszkające w domach szczury!

Gdy szczur zachoruje, należy zabrać go do lekarza weterynarii. Nie może to jednak być osoba, która nie dysponuje odpowiednim doświadczeniem i specjalistyczną wiedzą w zakresie leczenia gryzoni. Właśnie dlatego należy wybrać taką placówkę, jak np. Gliwicka Klinika Weterynaryjna, która posiada odpowiednio wykwalifikowaną kadrę lekarską. Dostrzegasz niepokojące objawy u swojego pupila? Sprawdź najczęstsze choroby szczurów!

Świerzb

Popularna choroba szczurów wywoływana przez pasożyta nazywanego świerzbowcem. Wywołuje uporczywe swędzenie skóry, przez co szczur nieustannie się drapie, raniąc naskórek i powodując miejscowe zaniki sierści. Aby jednoznacznie zidentyfikować świerzb, należy udać się do lekarza weterynarii, który dokona specjalistycznych badań z użyciem mikroskopu. Szczurzy świerzb wyleczyć można przy pomocy specjalnej maści. Należy jednak uważać, aby zwierzę jej nie zjadało. U szczurów domowych świerzb pojawić się może na skutek kontaktu z nieodpowiednią ściółką we wnętrzu klatki, np. trocinami pochodzącymi ze stolarni, w której zalęgły się dzikie szczury.

Mykoplazmoza

Niezwykle popularne schorzenie, którym zainfekowana jest większość szczurzej populacji. Jej najczęstszymi symptomami są katar oraz specyficzne sapanie. W zaawansowanej postaci mykoplazmoza może powodować trudności z oddychaniem. Choroba jest bardzo zaraźliwa i szerzy się przy bezpośrednim kontakcie osobników. Intensyfikuje się w otoczeniu, gdzie pojawiają się duże ilości dymu tytoniowego, przy zanieczyszczonych klatkach oraz u szczurów, które mają niedobory witaminy A i E. Mykoplazmoza może zaatakować płuca, gdzie rozsiewa się w postaci bąbli i ropniaków. U samiczek atakuje także drogi rodne, powodując ropniaki macicy. Pierwsze fazy choroby nie objawiają się niczym szczególnym poza okazyjnym kichaniem, poważniejsze symptomy występują w zaawansowanym stadium mykoplazmozy. Wówczas szczur ciężko oddycha, wydaje charakterystyczne świszczące dźwięki i z trudem łapie powietrze. Mogą pojawić się także objawy związane z zapaleniem ucha wewnętrznego, jak skręcanie głowy, obracanie się czy pocieranie ucha.

Guz gruczołu mlekowego

Jeden z najpopularniejszych szczurzych nowotworów, zwykle dotykający samiczki, które ukończyły pierwszy rok życia. Pierwsze objawy guza to pojawienie się obrzęku na brzuszku szczura, który przybrać może najróżniejsze kształty i formy. Wyraźnie odróżnia się jednak od gruczołów mlekowych i szybko zwiększa swoją objętość. Nowotwór ten najczęściej przybiera niezłośliwą formę i nie wydaje się przeszkadzać w codziennej aktywności szczura. Problem pojawia się, kiedy guzek przybiera wielkości, które utrudniają poruszanie się, lub zaczyna uciskać istotne organy. Przyczyna powstawania guza nie została do końca poznana, wymienia się jednak kilka czynników mogących sprzyjać jego wystąpieniu. Zaliczają się do nich:

• czynniki genetyczne - jeśli matka chorowała na nowotwór, młode znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka,
• wiek - ryzyko tym większe, im starsze jest zwierzę,
• czynniki hormonalne - udowodnione zostało, że na rozwój nowotworów gruczołu mlekowego wpływ ma stymulacja hormonalna; guz w większości przypadków cofa się u szczurów poddanych zabiegowi kastracji i sterylizacji,
• dieta - żywność obfitująca w tłuszcze wpływa na szybsze rozrastanie się guza w fazie jego wzrostu; podobnie jak dieta bogata w wielonienasycone kwasy tłuszczowe.