NIESTETY!
😀😀😀
Już to widzę i słyszę. A szczególnie czytam w komentarzach na DD.
Wielu licealistów indolencję językową pokrywa prymitywną arogancją. Słowa, których używali polscy nobliści, są maturalnym -- orłom --
kompletnie nieznane.
Admonicja, abominacja, eksperiencją - nie są współcześnie znane. Najwyżej JEDEN uczeń z tych --> kochających język polski <-- potrafiłby z pamięci wytłumaczyć; czym jest argotyk.
Żyję b. długo, (78 lat), lecz nigdy nie słyszałem recytacji z uczniowskiej pamięci choćby fragmentów ! -- Kwiatów polskich ! - J. Tuwima.
Tydzień temu po recytacji pewnego wiersza poety A.A. - zapytałem maturzystę; co mówi mu nazwisko;
ASNYK.
Rozdziawił gębę, niczym wrota do stodoły i stwierdził, że to było tak dawno.
Ja o północy mogę mówić o życiu Leśmiana, o pełnych uczuć wierszach Jasnorzewskiej - Pawlikowskiej.
Ps. może ktoś, za jakiś czas napiszę dysertację doktorską o prymitywizowaniu naszego języka ojczystego!
Tak! Prymitywizowaniu.
Gdy ktoś potrafi pięknie mówić, mając opanowany szeroki wachlarz słów ojczystych, to zawsze znajdzie się piwny prostak po maturze, a nawet po studiach i określi erudytę: kompleksiarzem, chcąc skryć własną indolencję oratorską.
O dykcji - to nawet nie warto wspominać.

To coś dla redaktorów DD bo im piękny polski język przeszkadza w redagowaniu treści .