Psycholog mówi wprost. Jak rozmawiać (i jak nie rozmawiać) z chorym na raka?

Diagnoza choroby nowotworowej to dla wielu osób wyrok. Choroby coraz częściej dotykają naszych bliskich oraz osoby z naszego otoczenia, ale wciąż rozmawia się o nich mało. Jak to zmienić? O tym mówi osoba, która przeszła walkę z nowotworem.

- Bardzo trudne w tej chorobie jest milczenie. Ludzie przestali ze mną rozmawiać – przyznaje osoba, która przeżyła walkę z nowotworem.

A nie rozmawiają dlatego, że nie wiedzą jak. Dlatego powstał krótki film, w którym psycholog Agnieszka Kozak dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem rozmów z chorymi na raka.

- Kiedy ta cywilizacyjna choroba dotyka kogoś bliskiego chcemy okazać mu wsparcie, być przy nim, rozmawiać – zauważa dr Agnieszka Kozak, psycholog, terapeuta i wykładowca. - Jednocześnie nie wiemy jak to zrobić, jak rozmawiać. Boimy się tego, więc działa mechanizm ucieczkowy. W konsekwencji chory zostaje sam, ze swoimi myślami, lękiem, pragnieniami.

A wystarczy trochę naszej chęci i odwagi. Na początek warto obejrzeć 15-minutowe nagranie. Powstało, jak większość na kanale Agnieszki Kozak – pod wpływem tego, co dzieje się w życiu, z czym przychodzą do niej ludzie.

- Zgłasza się do mnie coraz więcej chorych, ale też ich bliskich, którzy nie wiedzą jak rozmawiać z chorymi – mówi psycholog. - W tym odcinku dzielę się nie tylko wiedzą psychologiczną ale doświadczeniem towarzyszenia osobom chorym na raka. Także doświadczenia straty, bo odeszła moja przyjaciółka oraz doświadczenia rozmów, bycia z chorymi na raka, którzy wyzdrowieli.

A czego potrzebują od nas chorzy? Żeby być z nimi tu i teraz, w codzienności. Żeby pogadać o sukienkach, o tym co u naszych dzieci w szkole, o zakupach... A chory znajdzie sposób, żeby pogadać o jego chorobie.

Warto też zapytać chorego o to czego potrzebuje w rozmowie.

Czego nigdy nie powinniśmy robić, czego mówić choremu na raka?

Nie mówmy im, że wszystko będzie dobrze, bo przecież ta choroba różnie może się skończyć. Nie powinniśmy decydować za chorego, uszczęśliwiać go na siłę.

Autorka zauważyła, że w internecie prawie wcale nie ma tego typu tematów. Dlatego powstał ten film.

Jak zaznacza autorka filmu, już krystalizuje się materiał na kolejny film, związany z tym tematem, czyli o tym, żeby rodziny pozwoliły chorym na decydowanie o sobie. To normalne, że boją się straty bliskiej osoby i chcą zrobić wszystko co można, żeby pomóc.

Często jest też tak, że chcą nadrobić stracony czas. Pojawiają się długo odkładane remonty, kupno roweru, czy rodzinne wakacje za granicą. A nie da się nadrobić straconego czasu. Można tylko dobrze przeżyć ten, który mamy.