Dużo się mówi, a efektów nie widać. Ten problem nas wyniszcza

Dzisiaj mamy mnóstwo problemów i zapytań o przyszłość. Narastający spadek obywateli w wieku produkcyjnym bije na alarm. Krajowi i międzynarodowi eksperci uważają, że już za chwilę będzie za późno, by cokolwiek zmienić w tym kontekście. Czy zatem warto teraz inwestować w nieruchomości?

Proces starzenia się ma bardzo szeroki kontekst. Warto mu się przyjrzeć, gdyż problem jest poważny i dotyczy wszystkich Polaków. Planowane przez nas jakiekolwiek działania dotyczące przyszłości powinny być ściśle powiązane z sytuacją gospodarczą i społeczną naszego kraju jak i krajów UE. Działania dotyczące chociażby inwestycji powinny być zintegrowane z potrzebami społecznymi i gospodarczymi, dzisiejszymi jak i tymi długoterminowymi.   

Z Infos BAS (Biuro Analiz Sejmowych) z 28 czerwca 2012 uzyskujemy informację dotyczącą tego, że od początku lat 90. XX wieku obserwujemy postępujący proces starzenia się społeczeństwa polskiego. Proces ten w najbliższych dwudziestu latach ulegnie przyspieszeniu. 

Według Eurostatu w 2060 roku będziemy jednym z najstarszych społeczeństw Europy. Aż 33 proc. Polek i Polaków osiągnie tzw. trzeci wiek (65+). W związku z tym procent obywateli w wieku produkcyjnym spadnie do 54. Krajowi i międzynarodowi eksperci alarmują, że już za chwilę będzie za późno, by cokolwiek zmienić w tym kontekście. 

W dzisiejszej rzeczywistości mamy dylematy jak planować naszą przyszłość, jakie inwestycje są sensowne. Wielu ma nadzieje na zmiany kierunków gospodarczych, społecznych i politycznych, które to pozwolą na osiągniecie długofalowego bezpieczeństwa. Patrząc globalnie na problem jest dużo wątpliwości. 

Obecnie przejmująca władzę partia zapowiedziała w spotach przedwyborczych podjęcie działań, które to mają pomóc społeczeństwu w walce z tym negatywnym, społecznym procesem trwającym zbyt długo, a mającym wpływ bezpośredni na kształtowanie się przyszłości kraju. 

Do tej pory starania naszego państwa w tej kwestii są więcej niż skromne. Najwyższa Izba Kontroli przedstawiła latem druzgoczące wnioski z analizy polityki prorodzinnej kraju. Na ich podstawie można wysnuć, że polityka prorodzinna w Polsce w zasadzie nie istnieje, czego wynikiem jest m.in. postępujący spadek populacji. 

Autorzy raportu szacują, że w 2060 roku osiągnie ona poziom 33 milionów. Niepokój budzi także to, że już dziś 16 proc. Polaków jest w wieku poprodukcyjnym, a w niektórych gminach procent ten wynosi o kilka, nawet kilkanaście punktów więcej. 

Przy zrealizowaniu zapowiedzianych zmian dotyczących wieku emerytalnego procent ten  wzrośnie, a jednocześnie zabezpieczy finansowo pewną grupę społeczną dotkniętą bezrobociem. Wydział Analiz i Statystyki Departamentu Rynku Pracy Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej wskazuje na rosnące na przestrzeni ostatniej dekady bezrobocie w grupie wiekowej 50+. 

Jak nigdy wcześniej polskie gminy potrzebują przez wzrastający proces starzejącego się społeczeństwa skutecznego wprowadzenia w życie długofalowej polityki prorodzinnej oraz senioralnej. Musimy efektywnie i kompleksowo odpowiedzieć na potrzeby ich najstarszych mieszkańców – zarówno tych aktualnych, jak i przyszłych. Są to m.in. dostęp do geriatrów i gerontologów, rynek pracy, tanie mieszkania i niezawodny, dostosowany transport publiczny. 

Ważne jest też dostosowanie do potrzeb przestrzeni publicznych wyposażonych w toalety i ławki, budynków z pozbawieniem barier architektonicznych i innych działań społecznościowych. Jak mantra podkreślana jest przez nas wszystkich rozumiejących problem potrzeba efektywnego inwestowania w długofalową politykę prorodzinną i senioralną. 

Do tej pory podjętych było dużo działań. Pojawiło się mnóstwo nowych opracowań, dokumentów i przedsięwzięć ministerialnych. Powstawały zespoły parlamentarne oraz rady w ministerstwach i gminach. Prace tych organów zaowocowały kolejnymi ustawami, uchwałami, programami i strategiami powstającymi zarówno na poziomie centralnym, jak i samorządowym. 

A jednak wciąż coś nie działa. Problem polegał na tym, że tylko część z tych inicjatyw realnie przekształciła się rzeczywistość. Wiele z nich funkcjonuje niestety fasadowo. W rezultacie jakość życia seniorów z różnych grup społecznych, ekonomicznych i wiekowych nie podnosi się w sposób spójny, a praca nad tym procesem w ogromnej części nadal nie jest kompleksowa i interdyscyplinarna a polityka prorodzinna była znacząco niewystarczająca żeby wywołać jakikolwiek pozytywny oddźwięk. 

Nie jesteśmy bogatym krajem, a problemów w kontekście starzejącego się społeczeństwa mamy mnóstwo. Sytuacja wymaga więc m.in. kreatywności decydentów i mieszkańców – radykalności i odwagi do podejmowania niestandardowych przedsięwzięć, w tym tych bazujących na potędze wykorzystywania potencjału istniejących już zasobów. 

Oczekujemy realnych i systemowych projektów nastawionych na zaspokajanie potrzeb i niedoborów.

Dzisiaj mamy mnóstwo problemów i zapytań o przyszłość, o sensowność inwestycji. Obecnie narastający spadek obywateli w wieku produkcyjnym bije na alarm. 

Często zastanawiamy się – czy kupować mieszkania, działki, domy, budować lokale? Zastanawiamy się, czy inwestycja w przyszłości zwróci się? 

- Dzisiaj coraz bardziej widoczna jest tendencja zakupu nieruchomości stanowiących jednocześnie miejsce zamieszkania i miejsce pracy. Tworzone są enklawy rodzinne. Powstają rodzinne zakłady pracy - wymienia Agnieszka Wawrzyniak, ekspert ds. nieruchomości z Alfa Centrum Nieruchomości. 

Przed podjęciem decyzji inwestycyjnej odpowiedzmy sobie na pytania, które powstają gdy planujemy naszą i naszych rodzin przyszłość, dokonując skrupulatnej analizy potrzeb i możliwości. Pozwoli nam to uniknąć kłopotów związanych chociażby z brakiem pracy a przez to środków na utrzymanie nieruchomości, gdzie np. czynsz jest wysoki lub będzie wzrastał.