A nie przeszkadza Ci Kolego bandera na ulicznych zawieruchach i zawodach narciarskich gdzie dodatkowo ukraszona jest nazwą różnych miast???? Wtedy jest OK? Długoletnie fakty przeradzają się w tradycję. Tak jak zmiany w języku polskim. Ile widzimy bander na domach prywatnych, które już absolutnie nie mają nic wspólnego z wodą? I to jest też OK? Więc nie czepiaj się tylko doprowadź do poszanowania flagi państwowej i bandery morskiej jak i proporca prezydenta Polski!!!! Trudne?? Tak!! Spróbuj to wyegzekwować na władzy państwowej i zobaczysz jaki to problem!!!!!!!!!!!
A tak przy okazji, Czesi mają swoje Dni Morza, brak dostępu do morza tego nie zabrania!!!!!! (ale to jest wiedza a nie czepianie się!!!!!)
Życzę więcej życzliwość i mniej jadu!!!! ?
Zapraszamy do edukowania następnych pokoleń wodniackich - przekonasz się Kolego sam!!!
Krytykowanie jest łatwe - zrobić coś jest wielkim problemem!!!
Pozdrawiam
"Zawiedziony w braku młodzieży w klubach"
P.s.: słaby to włocławski żeglarz morski który nie widzi co się dzieje od lat na lądzie!!!!

No właśnie, gdzie ta młodzież? Dziś za młodych w klubie "robią" 40-sto latkowie. Młodsi wyemigrowali do stolicy i innych dużych miast. Niestety wszyscy w kraju bardzo odczuwamy brak następnego pokolenia w organizacjach tego typu. Szkoda. ale może????

Z mojego skromnego doświadczenia przy żaglach i przy szybowcach wychodzi na to samo - onegdaj żeby popływać/polatać trzeba było narobić się przy sprzęcie, przy pracach gospodarczych na rzecz klubu, godziny bosmańskie itd. Samo korzystanie było ograniczane przez kadrę, która odsłużyła już swoje i która starała się stworzyć hierarchię dającą jej uprzywilejowaną pozycję. A później zmieniły się czasy i obyczaje, ale ludzie zostali przy tym co było wcześniej, tylko dlatego, że przyzwyczaili się do tego i było im z tym wygodnie - poszli w dryf. Organizacja pracy w klubach profesjonalizuje się na wzór zachodni, gdzie zatrudnieni ludzie wykonują zajęcia które wcześniej były najczęściej niechcianym obowiązkiem i do którego zmuszano. Przyjęto to jako obowiązujący wszędzie obyczaj i przekazywano przychodzącym młodym członkom przy corocznym naborze.
Dzisiaj oderwać młodego człowieka od smartfonu jest osiągnięciem nie lada, a kazać mu zamienić to na skrobanie łódki w imię przyszłego popływania po zalewie wywoła tylko uśmiech zażenowania i znaczące zrobienie kółka na czole. To, co tworzyło wspólnotę 20-30 lat temu i którą możemy oglądać na zdjęciach z tegorocznego zakończenia sezonu, dzisiaj jest całkowicie bez wartości. Ten świat odchodzi na dobre, a kokietowanie swoim konserwatyzmem, tytułowanie się dinozaurem, mowa o nieprzesadzaniu starych drzew itd. to nic innego jak brak pomysłu na wyjście z impasu. Miarą jakości organizacji i myślenia osób nią zarządzających jest zdolność do przetrwania niezależnie od zmiany warunków w których przyszło jej działać.