Kangur Walabia Bennetta, zwany również kangurem rdzawoszyim to ssak należący do rodziny kangurowatych i występujący przede wszystkim na terenie Australii, Tasmanii oraz wyspie King. Odznacza się dosyć drobną budową ciała i charakterystycznym umaszczeniem, które sprawia, że nie sposób go pomylić z pozostałymi gatunkami. Co warto o nich wiedzieć? Oto kilka wybranych ciekawostek.
1. Długość ciała dorosłego osobnika Walabii-Bennetty na ogół nie przekracza 90 cm. Sam jednak ogon może osiągnąć nawet ponad 70 cm długości. Służy on przede wszystkim jako podpora całego ciała, bez której kangur nie byłby w stanie utrzymać pozycji pionowej. Do jednych z najważniejszych znaków rozpoznawczych tego gatunku należy futro, które odznacza się pięknym rdzawym kolorem na grzbiecie, bokach oraz głowie. Brzuch niemal zawsze jest biały lub kremowy. Posiadają również czarny nos i wpadające w czerń łapy. To właśnie tylne łapy uchodzą za najbardziej umięśniony i silny element całego ciała.
2. Kangury Walabie-Bennetty najchętniej żyją samotnie. Do rzadkości należą stada składające się z kilku osobników. Ich ulubionym miejscem pobytu są lasy eukaliptusowe, aczkolwiek bardzo dobrze odnajdują się również na innych otwartych przestrzeniach, w których mają dostęp do różnego rodzaju zielonek. Najchętniej zajadają się świeżymy liśćmi oraz trawą. W okresie jesienno-zimowym sięgają również po korzonki oraz owoce.
3. Ciąża kangurów Walabia-Bennetta trwa raptem 30 dni. Na ogół samiec już po dwóch latach od urodzenia odłącza się od matki i rozpoczyna samodzielne życie. Zgoła inaczej wygląda sytuacja w przypadku narodzin samicy. Odnotowano bowiem przypadki, w których córki pozostawały z mamą do końca życia. Torba matki jawi się maluchom jako najbezpieczniejsze miejsce na ziemi. Nic zatem dziwnego w tym, że w obliczu zagrożenia nawet dorosłe osobniki próbują się do niej dostać. Ta bezwarunkowa reakcja świadczy o tym, że pierwsza faza życia jest jednym z najważniejszych etapów również wśród tego gatunku kangurów.
4. Kangur Walabia-Bennetta bezustannie znajduje się na celowniku myśliwych. Jest dla nich bardzo cennym nabytkiem ze względu na wyjątkowe futro. Nie cieszy się również zbyt dużą sympatią wśród mieszkańców Australii, Tasmanii i wyspy King. W akcie desperacji i nieposkromionego głodu są w stanie plądrować prywatne ogrody z upraw i przez to są traktowane jak szkodniki, których należy się wystrzegać. Warto jednak dodać, że na ogół nie szukają kontaktu z człowiekiem. Wręcz przeciwnie, są dosyć płochliwe, aczkolwiek w styczności z ludźmi mogą być agresywne, jeżeli tylko wyczują jakiekolwiek zagrożenie z ich strony. Kontakt z takim kangurem może być dla człowieka niezwykle bolesny. Próbując chronić młode, mogą bardzo pokiereszować.
5. Walabie-Bennetty posiadają swój system ostrzegawczy, dzięki któremu są w stanie poinformować inne osobniki o zbliżającym się zagrożeniu. Gdy tylko wyczują, że w ich otoczeniu pojawił się intruz zagrażający życiu, tupią głośno nogami o podłoże. To sygnał dla całej reszty, że znajduje się w niebezpieczeństwie.
6. Kangury Walabia-Bennetta odznaczają się ponadprzeciętym wzrokiem i słuchem. Dzięki temu są w stanie znacznie lepiej radzić sobie z potencjalnym zagrożeniem i w porę orientować się w sytuacji. Co ciekawe, ich uszy obracają się o 180 stopni. I w tym wypadku matka natura dowodzi, że każdy gatunek wyposażony jest w zestaw cech i możliwości, które ułatwiają przetrwanie w bardziej wymagających warunkach. Warto również dodać, że kangury te zaliczają się do grona doskonałych pływaków. Choć woda nie jest ich naturalnym środowiskiem, to w wymagających tego okolicznościach, są w stanie sprawnie pokonywać długie dystanse w wodzie. Technikę pływania tych kangurów można porównać do techniki pływania psów.
7. W obrębie gatunku stosunkowo często zdarzają się osobniki albinotyczne. Kangury albinosy odznaczają się białym futrem i czerwonymi oczami. W związku z tym nieco gorzej znoszą dające się we znaki promienie słoneczne.
8. Walabie-Bennetty nalężą do torbaczy. Młode kangury spędzają w torbie najwięcej czasu i z przez pierwsze miesiące w ogóle nie interesują się zewnętrznym światem. Nieśmiało wystawiają głowy z torby mamy po wielu tygodniach od narodzin.
9. Niewiele osób zdaje sobie sprawę z tego, że wykonywanie spektakularnych skoków nie jest jedynym sposobem poruszania się tego gatunku kangurów. W razie konieczności będą w stanie również dosyć sprawnie poruszać się poprzez czołganie.
10. Australijskie upały sięgające potrafią dać się we znaki również tym przywykłym do wysokich temperatur zwierząt. W takim okresie bardzo często będzie można zaobserwować Walabie-Bennetty liżące przednie nogi i okolice piersi. To wyjątkowo dobry sposób na obniżenie temperatury całego ciała. Są również znane z doskonałego radzenia sobie w ekstremalnie niskich temperaturach.
